περι Ταπεινώσεως - Πίστης και Εμπιστοσύνης στον Θεό..

2016-07-23 08:50
Ζητά μόνο τη θέλησή τους, να τον ομολογήσουν ως Θεό παντο­δύναμο, να παραδεχτούν πως οι ίδιοι χωρίς Θεό δεν είναι τίποτα. Αυτή είναι πίστη. Μόνο την πίστη αυτή ζητά ο Κύριος από τους ανθρώπους για το δικό τους καλό, για τη δική τους σωτηρία.
"Μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι, ότι αυτών έστιν η βασιλεία των ουρανών"
 
μακάριοι και ευτυχισμένοι είναι όσοι συναισθάνονται με ταπεινοφροσύνη το φτωχό τους πνευματικό επίπεδο, διότι δική τους είναι η βασιλεία των ουρανών.
 
Κατά τον πρώτο τούτο μακαρισμό, πρώτοι, λοιπόν, μακαρίζονται οι "πτωχοί τω πνεύματι", ήτοι όχι οι πτωχοί ως πρός τα υλικά αγαθά, αλλά οι οικειοποιούμενοι όλες τις αρετές, οι θεωρούντες πάντα ελάχιστα τα χαρίσματά τους και τις αρετές τους και παρακαλούντες το Θεό για την επαύξησή τους. Υπό τον όρο "πνεύμα" δεν μπορεί να νοείται" η ψυχή", όπως ισχυρίζεται ο ιερός Χρυσόστομος. Ο άνθρωπος πρέπει να αισθάνεται, πάντοτε, "πτωχός τω πνεύματι", να προσφεύγει δε στην πηγή της σοφίας για την ανάπτυξη του πνεύματός του, για την ενίσχυση των πνευματικών του δυνάμεων και ικανοτήτων και για τον πολλαπλασιασμό των χαρίτων και αρετών του. Ο " πτωχός τω πνεύματι" είναι "ο ευσεβής " και "ο κεχρισμενος" από το Θεό ( πρβλ. και Ησαΐου 61,1), ο παντοιοτρόπως στερηθείς φυσικών η μη προσόντων και δωρεών και αναμένων την αναπλήρωσή τους από το θεό, προ πάντων δε ο "ταπεινός", ο "ταπεινόφρων", ο "εκουσίαν ταπεινοφροσύνην" δεικνύων (Γρηγόριος ο Νύσσης), όπως υποστηρίζουν οι Χρυσόστομος, Βασίλειος ο Μέγας, Γρηγόριος ο Νύσσης, Ζιγαβηνός κ.ά.
 
Δίκαια, λοιπόν, "αυτών έστιν η βασιλεία των ουρανών". Χαρακτηριστική η χρήση του ενεστώτα "εστίν", ήτοι σε χρόνο ενεστώτα, γιατί η βασιλεία των ουρανών υπάρχει, είναι, και είναι για αυτούς, ενώ στους άλλους μακαρισμούς γίνεται χρήση μέλλοντα, για να δηλωθεί, ότι τα στοιχεία αυτά θα εκπληρωθούν στο μέλλον.
 
"Μακάριοι", είπαμε, σημαίνει ευτυχείς, ευλογημένοι, αλλά στη βασιλεία των ουρανών θα είναι μόνον "μακάριοι", "ευτυχείς", "ευλογημένοι". Ως "πτωχοί τω πνεύματι" θεωρούνται και είναι "μακάριοι" ήδη από τη γη στην επί της γης "Εκκλησία", η οποία παρίσταται ως παράρτημα της "εν ουρανοίς βασιλείας". Θα ολοκληρωθεί δηλ. η μακαριότητά τους στους ουρανούς.
 
 
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Μόνο ένα άνοιγμα υπάρχει απ’ όπου ο άνθρωπος μπορεί νά ‘ρθει σ’ επαφή με το Θεό, την πηγή της ζωής. Και το άνοιγμα αυτό είναι η πίστη  που  σημαίνει την ομολογία τού Κυρίου Ιησού Χριστού ως Υιού τού Θεού, ως ορατής εικόνας τού αοράτου Θεού (βλ. Β΄ Κορ. δ΄ 4). Αυτή είναι η πίστη που ζωοποιεί και σώζει.
 
Ο Θεός ζητά πολύ λίγα από τους ανθρώπους. Ζητά μόνο τη θέλησή τους, να τον ομολογήσουν ως Θεό παντο­δύναμο, να παραδεχτούν πως οι ίδιοι χωρίς Θεό δεν είναι τίποτα. Αυτή είναι πίστη. Μόνο την πίστη αυτή ζητά ο Κύριος από τους ανθρώπους για το δικό τους καλό, για τη δική τους σωτηρία.
 
Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, Ομιλία  στην Ζ'Ματθαίου (Η θεραπεία  των 2 τυφλών)
 
 
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
 

"Η τελεία εμπιστοστοσύνη στα χέρια  του Θεού, αυτή  είναι η αγία  ΤΑΠΕΙΝΩΣΗ. Το άφημα στα χέρια του Θεού. Αυτό που λέμε στην Θεία Λειτουργία τα  λέγει όλα  "πάσαν την ζωήν ημών Χριστώ τω Θεώ παραθώμεθα"."

 

Αγιος  Πορφύριος  -  Βιος και  Λόγοι  - Περί  Πνευματικού  αγώνος

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

 

"η εμπιστοσύνη στην πρόνοια του Θεού κάνει τον άνθρωπο αληθινά ελεύθερο από το άγχος, τη μέριμνα, την αγωνία. Χαρίζει άνεση, ειρήνη και ασφάλεια, που είναι στοιχεία εσωτερικής ισορροπίας."

πατήρ  Ανδρέας Αγαθοκλέους

 

ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΚΙ ΕΠΙΛΥΣΗ ΤΩΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΩΝ ΜΑΣ- Π. ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΛΕΜΕΣΟΥ

 

https://www.youtube.com/watch?v=e25tPEe5bbU

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

- Γέροντα, γιατί, ενω  ζητώ κατι με  πίστη, δεν  το δίνει ο Θεός;

Πιστεύεις, ζητάς, αλλά, αν δεν  έχεις  ταπείνωση ή έχεις προδιάθεση υπερηφάνειας, δεν δίνει ο Θεός. Μπορεί να έχει  κανείς  πίστη οχι  μόνο  σαν έναν "κόκκον  σινάπεως"  αλλά και  σαν ένα  κιλό  σινάπι. Εαν  όμως δεν  έχει και  ανάλογη  ταπείνωση, δεν ενεργεί  ο Θεός, γιατί δεν θα  τον  ωφελήσει. Οταν  υπάρχει  υπερηφάνεια, δεν ενεργεί η πίστη.

 Δεν φθάνει η πίστη στον Θεό, χρειάζεται και η εμπιστοσύνη  στον Θεό. Η  εμπιστοσύνη  στον Θεό ελκύει την  βοήθεια Του. Οταν  αναθέτουμε το  μέλλον μας στον Θεό, Τον υποχρεώνουμε να μας βοηθήσει. Η απόλυτη εμπιστοσύνη στα χέρια  του Θεού έχει  μητέρα την πίστη, με την οποία προσεύχεται κανείς  μυστικά  και απολαμβάνει  τους  καρπούς της  ελπίδος.

 

γερ.Παίσιος  --  αποσπάσματα  απο  το  βιβλίο  "ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΑΦΥΠΝΙΣΗ" 

εκδ.Ιερόν Ησυχαστήριον  "Ευαγγελιστής Ιωαννης ο Θεολόγος" - Σουρωτή  Θεσσαλονίκης (1999)

 

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

 

Συχνά ρωτούν οι άνθρωποι γιατί, για ποιο λόγο, Κύριος ο Θεός τους στέλνει θλίψεις και πολλές φορές και πολύ σοβαρές δοκιμασίες; Είναι πολύ σημαντικό για τον κάθε χριστιανό να καταλάβει ότι οι θλίψεις μας αποστέλλονται κατά το θέλημα του Θεού, το πάντοτε αγαθό και σωτήριο. Τις περισσότερες φορές μάλιστα στέλνονται όχι σαν τιμωρίες, για τις αμαρτίες μας, αλλά για να επαναπροσδιορίσουμε τους δρόμους μας και τις καρδιές μας ή σαν απάντηση στα αιτήματα που απευθύνουμε στον Θεό.

Οι άνθρωποι πολλές φορές περιμένουν από τον Θεό να πραγματοποιήσει αυτά που ζητούν στις προσευχές τους με ένα τρόπο που οι ίδιοι θεωρούν ότι είναι ο καλύτερος. Ο Θεός, όμως, συχνά απαντά στις δεήσεις τους με έναν εντελώς διαφορετικό τρόπο και όχι μ’ αυτόν που θα ήθελαν ή θα φαντάζονταν.

Αν ζητάνε, για παράδειγμα, να τους χαρίσει ο Θεός ταπείνωση, φαντάζονται ότι σιγά-σιγά μέρα με τη μέρα η ταπείνωση υπό την ενεργητική επίδραση του Θεού θα μεγαλώνει στις καρδιές τους. Ο Κύριος όμως συχνά το κάνει με έναν διαφορετικό τρόπο· τους στέλνει ένα απροσδόκητο σκληρό χτύπημα το οποίο πληγώνει την υπερηφάνεια και τον εγωισμό τους και τους ταπεινώνει. Συχνά ο Θεός μάς στέλνει κάποια ασθένεια και εμείς παραπονιόμαστε και καθόλου δεν σκεφτόμαστε ότι τις περισσότερες φορές αυτή είναι μία μεγάλη ευεργεσία του Θεού, είναι ίσως η απάντηση του Θεού στις προσευχές μας, με τις οποίες τον παρακαλούμε να δυναμώσει την πίστη μας.

Δεν γνωρίζετε ότι πολλές φορές ο Κύριός μας στέλνει φοβερές σωματικές ασθένειες και πληγώνει το σώμα μας για να μας δυναμώσει πνευματικά; Αυτό έγινε και με τον όσιο Ποιμένα τον Πολύαθλο, ο οποίος ασκήτευε στη μονή των Σπηλαίων και όλη τη ζωή του βρισκόταν στο κρεββάτι του πόνου υποφέροντας από μία αθεράπευτη ασθένεια και μ’ αυτό τον τρόπο έφτασε στην αγιότητα. 

 

Πηγη  :   Αγίου Λουκά, Αρχιεπισκόπου Κριμαίας, “Λόγοι και Ομιλίες” τ. α’, Εκδόσεις, Ορθόδοξος Κυψέλη.

https://www.pentapostagma.gr/2014/10/%CE%BF-%CE%B3%CE%BF%CE%B3%CE%B3%CF%85%CF%83%CE%BC%CF%8C%CF%82-%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%AC-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%B8%CE%B5%CE%BF%CF%8D-%CE%B4%CE%B5%CE%BD-%CE%B5%CE%AF%CE%BD%CE%B1%CE%B9-%CE%BC%CF%8C%CE%BD.html#.VEdLBfmUfUs

 

 

 

Η εμπιστοσύνη στο Θεό

π.Ανδρέα Αγαθοκλέους

«Ἑαυτούς καί ἀλλήλους καί πᾶσαν τήν ζωήν ἡμῶν Χριστῷ τῷ Θεῷ παραθώμεθα» δηλαδή : «τους εαυτούς μας και ο ένας τον άλλο και όλη τη ζωή μας ας εμπιστευτούμε στον Χριστό που είναι Θεός».

Αυτή την προτροπή του Διακόνου, που τόσο συχνά ακούμε στις ακολουθίες της Εκκλησίας μας, αν την εφαρμόσουμε, θα απαλλαγούμε από το άγχος και την αγωνία

Ο άνθρωπος, στηριγμένος στους δικούς του υπολογισμούς και στη δική του λογική, πιστεύει ότι όλα θα γίνουν καθώς νομίζει. Αν και η πραγματικότητα της ζωής δείχνει την αστάθεια των εγκοσμίων, το ευμετάβολο της υγείας, το αιφνίδιο του θανάτου, ωστόσο θεωρούνται ότι αυτά δεν είναι για μας.

Αν όμως συνειδητοποιήσουμε ότι υπάρχουν πολλές δυνατότητες «να είναι για μας», υπάρχει το ενδεχόμενο να μας κυριαρχήσει τόση αγωνία και άγχος, που να θεωρείται αναγκαία η φαρμακευτική αντιμετώπιση.

Οι πιο πάνω ακρότητες, μπροστά στα γεγονότα της ζωής που αφορούν εμάς και τους άλλους, ασφαλώς δεν ισορροπούν τον άνθρωπο. Απεναντίας, είτε ενθαρρύνουν τη ψευδαίσθηση, που ως ψέμα διαλύει την εσωτερική ηρεμία μπροστά στην αλήθεια, είτε δημιουργούν αρρωστημένες εσωτερικές καταστάσεις που δεν αναπαύουν.

Ασφαλώς, η ζωή μάς επιφυλάσσει πολλές δυσάρεστες εκπλήξεις. Ο πόνος, ψυχικός και σωματικός, δεν απουσιάζει από κανένα άνθρωπο. Η Εκκλησία του Χριστού είναι στον κόσμο για να συμπορεύεται με τον άνθρωπο που τη θέλει. Άλλωστε ο ιδρυτής της είναι ο Εσταυρωμένος, με το μεγάλο ψυχικό και σωματικό πόνο, που κατανοεί κάθε ανθρώπινη αδυναμία.

Ωστόσο, για να γίνει δύναμη η Εσταυρωμένη αγάπη, χρειάζεται να εμπιστευτούμε τον εαυτό μας και να εμπιστευτούμε ο ένας τον άλλο στο Χριστό που ως Θεός νίκησε το θάνατο και άρα τίποτε δεν είναι αδύνατο σ’ Αυτόν. Η εμπιστοσύνη, βέβαια, σημαίνει ν’ αφήνεσαι, να παραδίδεσαι, ν’ αφοσιώνεσαι. Όπως το παιδί εμπιστεύεται την αγκαλιά του πατέρα του κι όπως ο ασθενής το γιατρό του. Χωρίς να αφαιρείται η ελευθερία και η ενεργοποίηση των προσωπικών δυνατοτήτων, η εμπιστοσύνη στην πρόνοια του Θεού κάνει τον άνθρωπο αληθινά ελεύθερο από το άγχος, τη μέριμνα, την αγωνία. Χαρίζει άνεση, ειρήνη και ασφάλεια, που είναι στοιχεία εσωτερικής ισορροπίας.

Ασφαλώς, με το να εμπιστευτούμε το Θεό δεν σημαίνει ότι όλα θα γίνουν όπως θέλουμε, χωρίς δοκιμασίες και προβλήματα. Θα υπάρξουν και οι στιγμές σιωπής του Θεού και φαινομενικής απουσίας Του. Όμως ξέρουμε ότι όλα έχουν κάποιο λόγο και αποσκοπούν στην πνευματική μας ανάπτυξη. Τίποτα δεν είναι τυχαίο και τίποτα δεν γίνεται χωρίς παραχώρηση Θεού.

Η πείρα της ζωής μάς διδάσκει ότι ευρισκόμαστε μέσα στην αγάπη του μεγάλου Θεού μας, ακόμα κι αν δεν Τον εμπιστευόμαστε. Οι λεπτομέρειες της πορείας μας και τα γεγονότα που ζήσαμε μας καλούν να Τον εμπιστευτούμε για να ελευθερωθούμε. Αυτή είναι κατά το σοφό σύγχρονο Γέροντα Επιφάνιο Θεοδωρόπουλο η μεγαλύτερη φιλοσοφία «Ἑαυτούς καί ἀλλήλους καί πᾶσαν τήν ζωήν ἡμῶν Χριστῷ τῷ Θεῷ παραθώμεθα».

 

 

------------------------------------------------------------------------------------------------------------

 

Όσο λιγότερη πίστη έχουμε, τόσο περισσό­τερη είναι η στεναχώρια μας. Μία από τις σπου­δαιότερες ωφέλειες της πίστης είναι η απελευθέρωση του ανθρώπου από τις πολλές στεναχώριες.
 
Όσο το παιδί γνωρίζει πως υπάρχει ο πατέ­ρας, που φροντίζει για το σπίτι και για όλες τις δουλειές του σπιτιού, κάθε στεναχώρια του τελειώνει γρήγορα με τραγούδι. Μόλις όμως χαθεί αυτή η αίσθηση, σωπαίνει το τραγούδι! Τότε το παιδί αισθάνεται ορφανό και μόνο, περιτριγυρι­σμένο από στεναχώριες, αισθάνεται περιτριγυρι­σμένο από ένα σμήνος σφίγγες.
 
Όσο περισσότερο ο άνθρωπος προσπαθεί μό­νος του, με τις δικές του δυνάμεις να «ξεφορτώ­σει» τις στεναχώριες του, τόσο περισσότερο μπερδεύεται στα δίχτυα τους.
 
Η χαρά σβήνει, τα μαλλιά ασπρίζουν, το σώ­μα «εξατμίζεται», ο θυμός μαζεύεται, μέχρι που ο άνθρωπος καταλήγει σαν μία τσάντα ξηρού δέρματος γεμάτη θυμό, σκυμμένη πάνω από τον τάφο.
 
Για ποιο λόγο έχετε τόσες στεναχώριες;
 
Αυτό είναι το ερώτημα που θέτει ο Σωτήρας στην ανθρωπότητα που είναι ταραγμένη και διαμε­λισμένη σε κομμάτια από τις πολλές στεναχώριες.
 
–Ποιος από σας μπορεί με τό άγχος του να προσθέσει έναν πήχη στο ανάστημα του; (Ματθ. 6, 27).
 
–Για ποιο λόγο έχετε τόσες στεναχώριες; Ενδέχεται αύριο το πρωί ο ήλιος να μην α­νατείλει;
 
Εκείνος που φροντίζει να ανατείλει αύριο το πρωί ο ήλιος στη συγκεκριμένη ώρα και στο συγκεκριμένο δευτερόλεπτο, θα φροντίσει όλες τις δικές σας μικρές στεναχώριες.
 
 
από το βιβλίο: “Για την μετάνοια και την εμπιστοσύνη στο Θεό” αγίου Νικολάου Αχρίδος
Πίσω